Jongeren leren bijna geen respect van volwassenen

 

Ik heb met verbazing gekeken naar een groep vrijwilligers. Jongeren van 14,15 en 16 jaar die taken toebedeeld kregen om het spetterende feest bij te staan. Een feest voor de opening van een multifunctioneel centrum in mijn eigen dorp. Hun taak was bezoekers te begeleiden naar diverse activiteiten in het nieuwe gebouw. Doordat de jongeren zich begonnen te vervelen, zag ik, wat vrijheid met jongeren kan doen. Ze hadden beslag gelegd op een ruimte van de peuterspeelzaal en kindercrèche. Nadat ze in de hal al veel rotzooi hadden gemaakt, zoals friet platgestampt op de vloer, elkaar bestookt hadden met cola, stiekem de alcohol hadden ingeslagen, gingen ze naar het kinderverblijf. De organisatie was al gewaarschuwd, maar ondernam geen enkele activiteit om de ruimte van anderen te beschermen. 

 

Ik zag jongeren dansen op het splinter nieuwe meubilair, er werd zelfs met voetenbankjes gegooid. Ze bekogelden elkaar met fruit en lieten  vernielingen achter. Op maandag waren ze dus niet blij. Baby’s konden niet komen vanwege de rommel. 

 

De organisatie van het evenement nam geen enkele verantwoording. Later hoorde ik, dat hun eigen kinderen in de groep zaten. Ouders met oogkleppen voor, noem ik dat. Nu weet ik dat de plaatselijke hockeyvereniging ook bekend staat vanwege de perikelen rond hun jeugdleden. Waar zijn nu de volwassenen die de jongeren respect kunnen bijbrengen? 

 

Ik neem het zelf de jongeren niet kwalijk, want in hun opvoeding is het stuk respect niet meegenomen of goed overgebracht. Ik kom dus uiteindelijk bij de ouders terecht. Zelf zullen ouders ook moeite hebben met respect, anders reageert de jeugd wel anders. Ook al is het groepsverband natuurlijk besmettelijk. Als jongeren geen respect leren van voorbeelden van hun ouders, kunnen wij niet verwachten, dat zij begrijpen wat het is. Wie legt het hun uit? In ieder geval kun je nooit respect afdwingen. 

 

Thema van deze tijd is het respect-deel van de mens. Ouders schaam jullie diep, want jullie zijn hun voorbeeld. We hebben het dus over de generatie van ouders tussen de 30 en waarschijnlijk 50 jaar. In mijn tijd ging het ook niet goed, want toen werd respect afgedwongen en daar gingen wij een anti cultuur om heen bouwen. In deze tijd is er veel vrijheid en welvaart dat mogelijkheden bied  om respect voor elkaar, jezelf en spullen van anderen aan te leren. 

 

Ik merk ook, dat basisscholen steeds meer onder vuur komen te staan. Ouders eisen van alles en geven daarin het slechte voorbeeld, of is het gewoon een ziekte van ons dorp? Wonen daar alleen maar slechte opvoeders? Ik geloof er niets van, maar ik zie voortdurend rare dingen om mij heen als het gaat om opvoedkundige taken. Of ben ik zelf gewoon raar? 

 

Ik vind het amusant en ga mij in de toekomst meer verdiepen in respectloosheid. Heb ik zelf wel respect nu ik hierover schrijf? Respect voor al die ouders die het prima doen en waar de kinderen beter omgaan; met de spullen van anderen? Voor deze ouders is deze eyeopener niet bedoeld, zij kunnen trots zijn op zichzelf en hun kinderen. 

 

Het gekke is, dat de jongeren waarover ik praat, allemaal toffe jongeren zijn. Het enige steekje wat bij hen los zit, is rekening houden met andermans eigendommen. En daar heb je echt ouders bij nodig om het bij te brengen. Het enige wat daar voor nodig is, dat ouders regelmatig spreken over het respect-deel van de mens. Hun kinderen zelf respecteren en dit laten blijken. En het gedrag van jongeren een uitdaging vinden, fouten laten maken en daar de consequenties van laten inzien. En dit is nu het enige wat enkele ouders in mijn dorp nalaten te doen. Ouders spreken het gedrag van hun kinderen goed, schamen zich niet en laat staan bespreken het niet. 

 

Ze hoeven alleen de consequenties te behandelen van fouten in gedragingen. Zelf hoeven de ouders niet door het slijk, nee ze gaan samen met hun kind afspraken maken en houden zich daaraan. Inhouden zakgeld, afnemen mobiel, uitgaansverbod zijn consequenties die werken. Alleen dan zij hun kinderen thuis vaak opstandig, dus geven zij hun kinderen de voordeel van twijfel. Het gedrag van hun kind keuren ze wel af, maar zijn er niet voor bereid samen met hun kind het gedrag te willen verbeteren. 

 

Ik durf te wedden, dat ouders zich niet verantwoordelijk voelen voor het gedrag van hun kind en liever gewoon hun kind straffen en moeilijk vinden, dan samen naar oplossingen gaan zoeken. 

 

Welke Consequentie heeft nu het gedrag van deze groep jongeren? In mijn oordeel is het herstellen van de schade de enige optie. Ze kunnen van hun eigen geld, de muren verven, de meubels vervangen en schoonmaak klussen doen. Maar dat vinden hun ouders maar niets, die trekken gewoon hun portemonnaie of niet. 

 

We leven in Mijnsheerenland, mijn dorp, mijn land......

 

Respect moet je niet afdwingen, respect heb je te leren. Het wordt tijd, dat ouders hun verantwoording nemen in het aanleren van respect. Samen de fouten corrigeren of hun kinderen begeleiden in de consequenties van onacceptabel gedrag, waaronder het vernielen van andermans eigendom. 

 

Ik hoop, dat de ouders zich melden voor een training over het respect. Dan is er weer hoop, anders voorzie ik helaas een respectloze toekomst. Het is zo leuk, dat jongeren fouten maken, juist om te leren hoe het anders kan.