Het maken van keuzes is niet eenvoudig

 

In Noord Korea hoeven de bewoners geen keuzes te maken, want die worden al als klein kind voor hun gemaakt door hun leider. De bewoners weten dan ook niet, wat keuzevrijheid is en dat zij ook mogen vertrouwen op zichzelf. Zij vertrouwen hun leider, want dat is het enige wat in het brein verankerd is. Kun je voorstellen, als hun leider vervangen wordt door een democraat, totale chaos zal er ontstaan. Want het brein heeft nooit ervaren wat het maken van keuzes voor consequenties heeft. 

 

In Nederland kun je stellen, dat wij wel keuzes mogen maken. In werkelijkheid is het afhankelijk van je opvoeding in hoeverre je ermee om kunt gaan. Een grote ziekte bij jongeren is depressiviteit. Ze twijfelen aan alles en druven niets te ondernemen. De oorzaak ligt in hun vroege jeugd. Wat Noord Korea macro doet, gebeurt in een gezin op microniveau. Het enige verschil is, dat in Nederland wel degelijk de keuze gemaakt kan worden of je kind met zelfvertrowuen ontwikkelt of niet. Het hangt af van de opvoeding. 

 

Als je perfectionistisch bent ingesteld heb je een probleem bij het maken van keuzes. Vandaar dat faalangst direct bij deze eigenschap hoort. Het is nooit goed genoeg. De baby leert al vanaf ongeveer 6 maanden wat consequenties zijn van gedragingen. Als een ouder zich laat manipuleren krijgt de baby wat het wenst. Denk maar aan de verschillende soorten huilbuien van je kleine kind. De eigen wil wordt steeds bewuster ingezet en als dreumes experimenteer je de hele dag door. afhankelijk van de reacties van je ouders ontwikkel je zo je eigen zelfvertrouwen, tenminste als je keuzes mag en kunt maken. 

 

Bijna geen enkele ouder weet hoe het vertrouwen, zelfvertrouwen zich ontwikkeld en hoe zij als ouder daarin een odnersteunende rol hebben. Belangrijk is de veiligheid voor het kind, eigenlijk is dat het enige waar een ouder op heeft te letten. 

 

Jongeren hebben vaak moeite met het maken van keuzes. De prefronatale cortex is zich enorm aan het vullen en dat gaat allemaal gepaard aan de hand van vele ervaringen. Gelukkig experimenteren pubers veel en dat levert ze informatie op over de consequenties. Als een ouder uitlegt wat de consequentie is, wordt het pas begrepen als het kind zich ernaar onderworpen heeft of ervaren heeft wat het met het kind doet. Iedere volwassene leert door de dingen die hij of zij doet. fouten moeten dus gemaakt worden, anders wordt er niet veel geleerd. Alleen mogen kinderen dat vaak niet van hun ouders of omgeving. 

 

De overheid zorgt er ook voor, dat het zelfvertrouwen niet ervaren wordt. De ouderenzorg is daar een goed voorbeeld van, maar ook het specialistisch onderwijs. Ik kan over het thema uren praten, boeken schrijven, echter het heeft pas zin als jij als ouder begrijpt en wilt begrijpen hoe ons brein functioneert. In de trainingen bij School voor Zelfwaardering leer je als ouder, waar je te ver in doorschiet of waar je te kort schiet als het aankomt op de ontwikkeling van ons zelfvertrouwen.